Dagteksten (2019)

26 mei – Zoals alle materie, is die van ons fysieke lichaam onderhevig aan slijtage naarmate de tijd verstrijkt. Dit is wat we veroudering noemen, en we worden allemaal ouder, wat natuurlijk niet verheugend is. Maar we zijn niet uitsluitend een fysiek lichaam, en ook al behoort de slijtage van het lichaam tot de natuurlijke gang van zaken, er is niets dat ons dwingt om ook innerlijk te verouderen. Daarom, in plaats van te jammeren over de fysieke verschijnselen van de ouderdom, zouden mensen zich moeten toeleggen op het vrijwaren van wat hen jong en levendig houdt: hun hart. Het is hun hart, hun vermogen om lief te hebben, niet hun lichaam, waardoor mensen jong of oud zijn, en als hun hart oud wordt, is het omdat ze het toelaten. Hoe? Door hun liefde voor de mensen en de dingen te verliezen, door hun nieuwsgierigheid te verliezen, hun interesse in het leven om hen heen, het leven van het universum dat zo rijk en overvloedig is. Maar als ze zich inspannen om dit leven te voelen, als ze trachten om eraan deel te nemen, om het in zichzelf te brengen, zullen ze niet verouderen.