Dagtekst van dinsdag 18 april 2017

De kunstmatige paradijzen - getuigen van de behoeften van de ziel die we haar echte voedsel niet geven

18/04/2017

We hebben allemaal een ziel en die ziel heeft behoeften. Het feit dat veel mensen deze niet voelen, komt omdat zij ze verstikt hebben door zich over te geven aan een leven zonder ideaal. Maar die behoeften zijn er en ze uiten zich soms bij de mensen zonder dat ze de taal ervan begrijpen. Al die gevaarlijke experimenten, zoals drugs bijvoorbeeld, die tegenwoordig de jongeren, maar ook de ouderen verlokken, zijn de uitdrukking van een tekort, een roep van de ziel die hongert naar de oneindigheid en die om voedsel vraagt … Want wat blijft er over voor de ziel in een maatschappij waarin men alle geloof in een goddelijke wereld belachelijk maakt en waar het politieke debat, het economische en sociale welslagen als ideaal worden voorgesteld? Aangezien men de ziel berooft van het spirituele voedsel dat zij nodig heeft om zich in de ruimte te verheffen, gaat zij die elementen zoeken in de materie, in substanties zoals tabak, alcohol en drugs …alles wat je een ‘kunstmatig paradijs’ kunt noemen. Alleen is het zo dat deze substanties de mens fysiek en psychisch kapot maken.