Dagtekst van zaterdag 6 oktober 2018

de onzichtbare Wereld - onjuiste redenering van degenen die deze niet erkennen

06/10/2018

Iemand zegt: “Ik geloof alleen maar wat ik zie! Welnu, dat bewijst gewoon dat hij niet nadenkt. Want waar is hij dag en nacht mee bezig? Met zijn gedachten, zijn gevoelens, maar ook de gedachten en gevoelens van anderen. Kan hij die zien? Nee. Hoe komt het dan dat ze voor hem zo’n realiteit vertegenwoordigen? Twee mensen houden van elkaar, ze kunnen hun liefde niet zien, niet aanraken, maar vanwege haar zijn ze bereid om hemel en aarde te bewegen. En de ziel en het geweten, wie heeft die al ooit gezien? Wanneer een rechter in de rechtbank een misdadiger “naar eer en geweten” veroordeelt, hoe kunnen we aanvaarden dat het lot van een mens wordt bepaald in de naam van iets wat nog nooit iemand gezien heeft? Zonder het te willen toegeven, geloven de mensen alleen in onzichtbare, ongrijpbare dingen. Ze denken, ze beminnen, ze haten, ze lijden, ze verheugen zich... Wat hen in staat stelt om deze gedachten en gevoelens te hebben, zal altijd onzichtbaar blijven, maar tegelijk houden ze koppig vol dat ze alleen geloven wat ze kunnen zien. Wat een contradictie!