Dagtekst van woensdag 19 augustus 2009

Op een mooie zomernamiddag kwam Nastradine Hodja op een …

19/08/2009

Op een mooie zomernamiddag kwam Nastradine Hodja op een ezel terug uit de stad, waar hij naar toe was geweest om een paar zakken tarwe te kopen. Het was heet en hij bedacht zich dat een korte siësta wel prettig zou zijn! Het idee zich uit te strekken op een grastapijt stond hem zo aan, dat hij de geruchten vergat over dieven die het gebied doorkruisten. Hij bond zijn ezel aan een boom, opdat deze niet zou ontsnappen en viel in slaap. Toen hij wakker werd, was de ezel verdwenen, behalve het touw dat nog om de boomstam zat, en hij zei tot zichzelf: ‘Als ik Nastradine Hodja niet ben, heb ik een touw verdiend. Maar aangezien ik Nastradine Hodja wel ben, ben ik mijn ezel kwijt.’ En hetzelfde geldt ook voor jou; als er dieven komen en meenemen wat jou toebehoort, terwijl je bewustzijn is ingeslapen, rest je niets anders dan erover te filosoferen zoals Nastradine Hodja. Wat onze waakzaamheid in slaap wiegt, is de bekoring, de hang naar pleziertjes. Maar hoe kun je waakzaam zijn, als het je enige wens is je aan het aangename over te geven?